cg
    en

    Medijski pejzaž

    Smatra se da je novinarstvo u Crnoj Gori počelo 23. januara 1871. godine, kada je objavljen prvi primjerak lista za pismenost i politiku pod nazivom "Crnogorac". Distribucija lista bila je zabranjena u susjednim teritorijama koje su bile pod kontrolom Austrije i Turske 1893. Od aprila te godine počinje da izlazi list "Glas Crnogoraca", a od 1895. postaje zvanični dio Vlade Crne Gore, a objavljivan je u staroj kraljevskoj prijestonici Cetinju do 1915. godine, kada je štampanje premješteno u Francusku. List je bez prekida objavljivan 51 godinu zajedno sa dodatkom "Službena djela", koji je služio kao Službeni list za objavljivanje zakona, propisa i drugog zvaničnog materijala.

    Knjaževina Crna Gora svoj prvi Zakon o štampi, zajedno sa prvim pisanim Ustavom, dobila je u decembru 1905. Nakon stupanja na snagu Ustava i Zakona, pored „Glasa Crnogorca“, počela su izlaziti još tri lista „Ustavnost“ na Cetinju, „Narodna misao“ u Nikšiću“ i „Slobodna riječ“ u Podgorici – posljednja dva su imala kritičku uređivačku politiku prema vlastima.

    TV
    Radio
    štampa
    Onlajn

    Prvi radio-telegrafski signali iz ovog dijela Evrope otišli su u svijet sa brda Volujica blizu Bara 3. avgusta 1904. godine. Topovnjača austrougarske flote uništila je stanicu na Volujici 8. avgusta 1914. Dvadeset sedmog novembra 1944. godine, u oslobođenom Cetinju, Radio Cetinje emitovalo je vijesti i izvještaje sa fronta Drugog svjetskog rata, gdje su se vodile žestoke borbe za konačno oslobođenje cijele države. Početkom 1949. godine, Radio je premješten u Titograd (današnju Podgoricu).

    Zvanični početak Televizije Crne Gore, tadašnje Televizije Titograd, bio je 4. maja 1964. godine. Radio Titograd, koji je 1990. postao Radio Crne Gore, zajedno sa Televizijom Titograd, od 1991. godine djeluje kao jedinstven javni medijski servis pod imenom Radio Televizija Crne Gore (RTCG).

    Jedini list koji je objavljivan u u Crnoj Gori do kraja 1990-ih je „Pobjeda“. Prvi broj je izašao u oslobođenom Nikšiću 24. oktobra 1944. godine. „Pobjeda“ je ostvarila „zlatni tiraž“ – između 30 i 40 hiljada primjeraka dnevno, do pojavljivanja konkurencije, prvenstveno dnevnih listova „Vijesti“ i „Dan“.

    Danas, crnogorsko medijsko tržište, mada malo, veoma je pluralističko. U ovom trenutku ima 182 zvanično registrovana medija, dok je stvarni broj viši zbog portala koji postoje ali ih zakon ne obavezuje da se prijave u registar medija. Sa jednim nacionalnim javnim servisom, nekoliko lokalnih javnih emitera, tri dnevna lista, četiri televizije sa nacionalnom frefencijom, desetinama radio stanica, portala i regionalnih televizija, crnogorski građani su u prilici da konzumiraju raznovrsne informacije i podatke. Međutim, mnogi mediji tvrde da medijsko tržište nije održivo bez značajne podrške države.

    Većinu najuticajnijih medija u zemlji kontrolišu ili posjeduju strani vlasnici.